Thursday, September 6, 2012

Καλώς σας βρήκα και πάλι! (Μέρος α')

Αχ! γλυκά μου κοριτσάκια, πόσο μου έλειψε η παρέα σας!
Σχεδόν δυο μήνες πέρασαν από τότε που τα είπαμε τελευταία φορά.
Μακάρι να είχατε ένα όμορφο και ξέγνοιαστο καλοκαίρι.
Οι διακοπές μας τέλειωσαν και πάντα, η μετάβαση από τα βουνά στην πόλη είναι δύσκολη. Παρόλο που ήταν δύσκολο καλοκαίρι, και μόνο που άπλωνα τη ματιά μου ως τον ορίζοντα, αυτό και μόνο βοηθούσε πολύ!
Η Αθήνα τόσο ίδια. Θα μας κουρδίσει σύντομα και θα μπούμε στον ρυθμό μας και στην καθημερινότητά μας.
Αυτό το καλοκαίρι είχε όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές με τα παιδάκια μου, είχε πολύ μοναξιά μακριά από τον Γιάννη λόγω υποχρεώσεων, είχε άγχος και αβεβαιότητα, είχε και πολλές άσχημες στιγμές, από αυτές που δεν θέλει κανείς να βιώνει :(  Με λίγα λόγια... Τα ζήσαμε όλα αυτό το καλοκαίρι και συνεχίζει!
Το γεγονός ότι τα δυο βλασταράκια μου περάσανε θαυμάσια, αυτό και μόνο με ικανοποιεί και συνεχίζει να μου δίνει δύναμη. Και μένα και του Γιάννη.
Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω.
Ένα από τα πιο σημαντικά, είναι ότι ο Γιώργος έμαθε επιτέλους να κάνει ποδήλατο (με τη βοήθεια της περήφανης μαμάς). Και μη νομίζετε πως ήταν και το πιο εύκολο πράγμα, αφού έβρισκε πιο εύκολο να ποδηλατεί προς τα πίσω και όχι μπροστά!
Και πέρα από τη μικρή ζήλεια που τρέφει για την αδελφή του, κάποιες στιγμές συνυπήρχαν αρμονικά και περνούσαν πολύ όμορφα!
Και στη θάλασσα όμως διαπρέψαμε!!!
Ήταν πολύ αστείος όταν άρχιζε να φοβάται αλλά να προσπαθεί αδέξια να το κρύψει σκαρφαλώνοντας πάνω μου!


Ανακάλυψα πως το χωριό μας έχει μακρά ιστορία!
Επίσης, ανακάλυψα πολλά πολλά σπίτια ακατοίκητα. Με στενοχώρησε το γεγονός πως κάποτε είχαν ζωή και τώρα μέρα με τη μέρα ο χρόνος τα φθείρει και τα ισοπεδώνει.


Ειδικά το συγκεκριμένο, σε αυτό το μπαλκονάκι έχει ημερομηνία κατασκευής το 1882!!!


Κι αυτό το τρελοκόριτσο... τι να πω!
Όταν δεν έτρωγε, εγώ έκαιγα θερμίδες κι εκείνη απλά έπαιρνε δύναμη. Εκεί που έλεγα πως θα τα αμολήσω στην εξοχή και δεν θα με νοιάζει τίποτα, όλα ανατράπηκαν όταν είδα πόσο επικίνδυνο είναι για την ηλικία της να κυκλοφορεί μόνη της σε ένα οικόπεδο δυόμιση στρεμμάτων. Σκαλιά ότι πρέπει για πτώσεις, ζωύφια που έβαζε στο στόμα της, εργαλεία και διάφορα χημικά στην αποθήκη του παππού, Ο Λούης ο σκύλος μας, σχεδόν δυό φορές όσο είναι η Αναστασία, που την έριχνε συνεχώς κάτω (όχι επίτηδες ο κακομοίρης). Όλα αυτά με κρατούσαν σε εγρήγορση.
Όταν λοιπόν η μικρή Αναστασία κοιμόταν (και δεν έτρωγε!), εμείς ξεκλέβαμε χρόνο για να δημιουργήσουμε!
 Κι εγώ σα μικρό παιδί που είμαι, σιγά μην άφηνα την ευκαιρία να πάει χαμένη...

Και κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες, που εμένα μου φάνταζαν αιώνες μεν, αλλά ευχάριστοι δε!
Σχεδόν δυο μήνες μετά και οι διακοπές μας στην Αργαλαστή Πηλίου έφτασαν στο τέλος τους... (συνεχίζεται)

16 comments:

  1. Καλυψώ καλησπέρα!
    Καλή προσαρμογή τώρα που γύρισες!
    Κρίμα που περάσατε δύσκολες στιγμές, αλλά δυστυχώς έτσι είναι η ζωή... καλά κάνεις και κρατάς τα ευχάριστα....
    όσο για την επιστροφή στην Αθήνα, καλή υπομονή... Ούτε να φανταστώ δεν θέλω πόσο μεγάλη είναι η διαφορά μεταξύ του Πηλίου και της Αθήνας! Εκεί που άκουγες και έβλεπες φύση, ξαφνικά να βρεθείς στην πρωτεύουσα....
    Συγχαρητήρια στον Γιώργο για το ποδήλατο! Είναι κάτι που το μαθαίνεις για μια ζωή! Ξέω ακριβώς πως είναι να έχεις ένα παιδάκι σαν την Αναστασία αμολημένο στην εξοχή! Ούτε ώρα ξεγνοιασιάς για την μαμά!
    Άντε κορίτσι, καλό φθινόπωρο να έχουμε...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλό Φθινόπωρο Γαλήνη!!!
      Καλώς σε βρήκα.

      Delete
  2. Καλημέρα!!
    Να χάιρεσαι τα παιδάκια σου!!!
    Καλό φθινόπωρο, με πολύ όρεξη για δημιουργία!!
    (το καλαθάκι, τέλειο!!)
    Φιλιά:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ καλή μου!
      Καλό φθινόπωρο να έχουμε.

      Delete
  3. Περιμένω και τη συνέχεια ,καλό Φθινόπωρο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γεια σου Δέσποινα!
      Και η συνέχεια δεν αργεί!

      Delete
  4. Δεν το ήξερα ότι είσαι από την Αργαλαστή!!! Είναι ο πατέρας μου από εκεί και έχω περάσει πολλές στιγμές σαν παιδί εκεί με τον παππού και την γιαγιά!!! Έμεναν σε ένα στενό κατηφορικό δρομάκι στην γωνία κάτω από το καθαριστήριο του κύριου Βαγγέλη, τον οποίο δεν άφηνα σε ησυχία, καθώς ήθελα να μάθω τα πάντα!!! Να χαίρεσαι τα κουκλάκια σου!!! Φιλιά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν είμαι από την Αργαλαστή, όμως τα τελευταία 34 χρόνια έχουμε σπίτι εκεί κι έτσι το θεωρώ χωριό μου!
      Επίσης δεν ξέρεις ότι η κόρη μου έχει γενέθλια στις 14 Απριλίου... Κι εσύ τότε γιορτάζεις, έτσι δεν είναι;
      Φιλιά πολλά Μαρία μου και καλό φθινόπωρο.

      Delete
  5. να δούμε και σπιτικές δημιουργίες σου με βελονάκι...!!!!

    Καλό καλοκαίρι και φθινόπωρο λοιπον!!!!

    Η νονά του Ράκη !

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα και η συνέχεια έχει πολύ ενδιαφέρον!!!
      Καλό χειμώνα να έχουμε νονά του Ράκη...

      Delete
  6. Καλημέρα Καλυψώ μου!
    Καλο φθινόπωρο να έχουμε. Να χαίρεσαι τα όμορφα αγγελούδια σου. Πανέμορφος τόπος, υπέροχες φωτογραφίες.
    Περιμένουμε και τη συνέχεια. Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ πολύ Kate!
      Εύχομαι να είσαι καλά.

      Delete
  7. αχ Πηλιο!!!τι ομορφο!!γαμηλιο ταξιδακι πριν μερικους μηνες πηγαμε εκει και θελουμε τοσο μα τοσο πολυ να ξαναπαμε!!!μας αρεσε απιστευτα απιστευτα πολυ!!τι ομορφος τοπος και τι γλυκυτατοι ανθρωποι!!
    να σαστε καλα και να ξαναπατε του χρονου!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μακάρι να σας δοθεί η ευκαιρία σύντομα!
      Είναι πράγματι όμορφος τόπος!

      Delete
  8. Εμείς διακοπές λίγο πιο παραθαλάσσια....στο Χορευτό, αλλά το Πήλιο είναι υπέροχο σε όποιο από τα χωριά του κι αν βρίσκεσαι. Καλώς ήρθες λοιπόν ανανεωμένη. Καλό φθινόπωρο να ευχηθώ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μεταξύ μας Κατερινάκι το Βόρειο Πήλιο μου αρέσει καλύτερα. Ο Κισσός είναι το αγαπημένο μου χωριό...
      Καλό φθινόπωρο και σε σένα!

      Delete

όμορφα λογάκια