Wednesday, April 18, 2012

Ξενάγηση στο Πάσχα μας!

Γεια σας γλυκά μου κοριτσάκια. Εύχομαι σε κάθε μία ξεχωριστά χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη... Πως τα περάσατε αυτές τις μέρες; Ελπίζω ξέγνοιαστα, οικογενειακά και με πολλές βολτίτσες!!!
Για εμάς, οι διακοπές του Πάσχα στο Πήλιο ξεκίνησαν πολύ νωρίς. Ήταν ένα πολλά υποσχόμενο Πάσχα, με πολλές ιδέες που όμως έμειναν στο συρτάρι. Αρχικά, το Μεγάλο Σάββατο είχαμε τα πρώτα γενέθλια της μπέμπας. Είχα σκοπό να οργανώσω ένα μικρό πάρτυ με τα παιδιά της παιδικής μου φίλης. Θα έφτιαχνα λέει μια πινιάτα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Νίκης, από το handmade by Andria. Υποτίθεται πως θα ήταν ένα μεγάλο κόκκινο αυγό με έναν τεράστιο κίτρινο φιόγκο στη μέση. Όμως όπως βλέπετε δεν ήταν και τόσο εύκολη δουλειά. Δείτε εδώ τη μέρα με τη νύχτα!!! Νίκη μου, μου φαίνεται πως το έχεις πάρει το κολάι στο θέμα της πινιάτας.
Έπειτα θα οργάνωνα ένα κυνήγι αυγών, τα οποία αφού τα παιδάκια θα έβρισκαν με γρίφους στη συνέχεια θα τα στολίζαμε με πολλές πολλές χειροτεχνίες... Ο καιρός όμως είχε άλλα σχέδια για εμάς. Τις μισές μέρες ατέλειωτη βροχή με διαλείμματα ηλιοφάνειας που αγκομαχούσε να στεγνώσει το χώμα και τις άλλες μισές με απίστευτα μποφόρια.
Ο Γιώργος με κρατούσε σφιχτά για να μη με πάρει ο αέρας... Και η μπέμπα δοκίμαζε τα καλούδια της φύσης. Φύλλα, πέτρες, χώμα, λουλουδάκια...
Έτσι λοιπόν το πάρτυ στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία. Την Κυριακή του Πάσχα βγήκαμε με τον Γιώργο να μαζέψουμε όσα αυγά δεν είχε πάρει ο αέρας.



Ο οποίος κατενθουσιασμένος, προσπαθούσε να τα χωρέσει στις τσέπες του. Έπειτα πήραμε τον δρόμο για τον Άη Θανάση, το εξωκλήσι στην άκρη του χωριού.

Εδώ ο Γιώργος ερχόταν το καλοκαίρι με τον παππού του για να πιει το γάλα του και να χτυπήσει την καμπάνα. Και πόσες αναμνήσεις ξύπνησαν όταν είδα αυτή τη βρύση.

Ο κυρ Νίκος ήταν ένας μικρόσωμος μα τόσο καλοσυνάτος άνθρωπος. Τη δεκαετία του '80 ήταν εισπράκτορας στα ΚΤΕΛ του Βόλου. Θυμάμαι όταν η γιαγιά μου με πήγαινε για μπάνιο στη θάλασσα. Εκείνος με έπαιρνε στα χέρια του και με έβαζε στο λεωφορείο από το παράθυρο, μην τύχει και στραπατσαριστώ από την πολυκοσμία στις πόρτες. Όπου κι αν βρίσκεται αυτή η ψυχούλα ας είναι καλά!
Όμως θα ήθελα να σας καλωσορίσω και στο δικό μας εξωκλήσι τον Άη Νικόλα. Ο μπαμπάς μου συνταξιούχος πια και μόνιμος κάτοικος του χωριού γεμίζει τις ώρες του με ατέλειωτες χειροτεχνίες και μαστορέματα. Έτσι έχτισε το ιδιωτικό μας εκκλησάκι, το οποίο είναι ακόμα ημιτελές.



Περήφανος ο παππούς για τον εγγονό του... και για το εκκλησάκι βεβαίως βεβαίως.
Και αυτό είναι το χωριό μας. Κανείς από εμάς δεν είναι από εκεί, όμως πριν από χρόνια ο μπαμπάς και η μαμά αγάπησαν αυτόν τον τόπο και αποφάσισαν να φτιάξουν εκεί μια έδρα.


Εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής των αρχών του αιώνα είναι το καμπαναριό-ρολόι της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων.
Κι όσο το σπίτι μας ήταν ακόμα στα μπετά. Ένα άλλο σπίτι μας φιλοξενούσε. Αυτό της κυρά Κατίνας. Θυμάμαι πολλά λουλούδια και χρώματα. Φρέσκα αυγουλάκια από το κοτέτσι, ζεστό ζυμωτό ψωμάκι από τον ξυλόφουρνο. Ξύλινα πατώματα που έτριζαν μόλις τα πατούσες και αμέτρητες γάτες όλες ήμερες και η κάθε μια με το δικό της όνομα. Κάθε φορά προσπαθούσα να πάρω μία και κάθε φορά εκείνες το έσκαγαν για να γυρίσουν πίσω στο σπίτι της κυρά Κατίνας. Τι χρόνια όμορφα!!!
Ωστόσο να μην ξεχάσω να σας πω και για το στοιχειωμένο σπίτι. Το ονομαζόμενο Χάνι Πάππου.
Σύμφωνα με τον μύθο, το 1835 έφτασαν στο τουρκοκρατούμενο χωριό τρεις μοναχοί από το Άγιον Όρος. Κατευθύνθηκαν στο Χάνι Πάππου που χτίστηκε το 1834 για να ξαποστάσουν. Γρήγορα μαθεύτηκε ο ερχομός τους, καθώς επίσης και το γεγονός ότι έφεραν μαζί τους έναν σταυρό μεγάλης αξίας. Οι Τούρκοι και οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την άφιξη των μοναχών και το ίδιο βράδυ Τούρκοι ληστές μπήκαν στο χάνι και τους έσφαξαν. Δεν βρήκαν όμως το σταυρό, καθώς οι μοναχοί είχαν φροντίσει να τον δώσουν στον τότε εφημέριο του χωριού. Για να κρύψουν τα ίχνη της δολοφονίας, οι Τούρκοι έθαψαν τους μοναχούς στο υπόγειο του σπιτιού, όπου και παραμένουν μέχρι σήμερα όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι.
Από τότε είναι έντονες οι φήμες για την κατάρα και την επίδρασή της στους ιδιοκτήτες του σπιτιού. Το 1900 το σπίτι ανήκε σε κάποιον, ο οποίος λίγο καιρό αφού το αγόρασε σκοτώθηκε. Ο επόμενος ιδιοκτήτης αυτοκτόνησε αφού προηγουμένως συνέβησαν πολλά ατυχήματα στον ίδιο και στο σπίτι. Ο επόμενος βρέθηκε κρεμασμένος και η κόρη του τρελάθηκε. Σήμερα το Χάνι Πάππου έχει αγοραστεί από έναν Αθηναίο, ο οποίος προσπαθεί να το ανακαινίσει. Οι εργασίες κρατούν τέσσερα χρόνια ίσως και περισσότερο, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί ακόμη.
Τι να πω; Τυχαίο; μπορεί ναι... μπορεί και όχι!
Το ξέρω ότι σας ζάλισα με την φλυαρία μου. Που να σας είχα όμως δίπλα στον Πιτσιφρίγκο. Γλώσσα δεν έβαλε μέσα αυτό το καναρίνι!!!
Είχα καιρό να γράψω και έβγαλα το άχτι μου.
Αυτό λοιπόν είναι το χωριό μας, στην Αργαλαστή Πηλίου. Ο ήλιος δύει στο παράθυρό μας και αυτή η ανάρτηση φτάνει στο τέλος της. Τελικά ήταν ένα όμορφο Πάσχα.
Κοριτσάκια καλά, μείνετε συντονισμένες. Έρχεται giveaway!!!
Φιλιά πολλά και καλό απόγευμα 
 










6 comments:

  1. Xronia polla! Exairetiko xorio! Ta bouboukia soy einai para polu omorfa!
    Euxaristoume gia yperoxes fotografies! filakia

    ReplyDelete
  2. ΛΑΤΡΕΥΩ Πήλιο! Τι ευλογημένος τόπος! Όμορφος χειμώνα καλοκαίρι, άνοιξη και φθινόπωρο. Πηγαίναμε σχεδόν κάθε καλοκαίρι με τους δικούς μου αλλά έχω πάει και με τον Ανέστη δυο φορές...στη μια έγκυος στο Νικόλα...έλιαζα την κοιλιά μου στις υπέροχες παραλίες στα Καλά Νέρα....στη πλατεία του χωριού σας έχω πιει καφέ και εχώ και φωτογραφία!!!! Δεν ήξερα για το στοιχειωμένο Χάνι...τώρα όσο αφορά την πινιάτα...είναι μέχρι να πάρεις το κολάι...μπορεί να έφταιγε και ο καιρός που δεν βοηθούσε να στεγνώσει...εγώ είχε ξεκινήσει την πινιάτα του Νικόλα, δυο εβδομάδες πριν το πάρτυ και την κατάφερα μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες!!! Και το παιχνίδι με τα αυγά πολύ έξυπνο, ήθελα να το κάνω στα βαφτιστήρια μου....αλλά που να κρύψω τα αυγά αφού εγώ πήγα τις λαμπάδες στα σπίτια τους;;;;; Α, και οι μικροί καταπληκτικές φατσούλες...να τους χαίρεσαι!!!!

    ReplyDelete
  3. τι ομορφες στιγμες τι ομορφες εικονες!!ναστε γεροι και του χρονου να περασετε το ιδιο αν οχι περισσοτερο ομορφα!!πανεμορφο κι αγαπημενο το πηλιο!περνα κι απ το δικο μου το blog για ενα giveaway που εχω !!φιλια!!

    ReplyDelete
  4. Χρόνια πολλά Καλυψώ μου!
    Και του χρόνου... :)

    ReplyDelete
  5. Χιχι, εγώ είμαι από το Μούρεσι, παραδίπλα!
    Το βελονάκι με τη λαβή είναι μάρκα clover, αλλά και τα addi είναι πολύ καλά. Αν είσαι από Θεσσαλονίκη μπορώ να σου πω μαγαζιά στο κέντρο που μπορείς να τα βρεις!

    ReplyDelete
  6. Κούκλα μου με ταξίδεψες....Να είσαι γερή και να περνάς υπέροχα....Πέρνα από το σπιτάκι μου να πάρεις ένα βραβείο...

    ReplyDelete

όμορφα λογάκια