Πριν φύγει το καλοκαίρι για τα καλά...

 ... να προλάβω να σας δείξω κι άλλα λιλιπούτεια παπουτσάκια για κορίτσια και μόνο. 

Μάλιστα κυρίες μου, γιατί και τα μωρά που δεν περπατάνε ακόμα, έχουν δικαίωμα στο παπούτσι. 

Τα πράσινα Mary Jane τα ταιριάξαμε με ένα λουλουδάτο φόρεμα, για να παραβρεθούμε σε μια βάπτιση. Μετά όμως, τις λιώσαμε τις σόλες μας καθώς έγιναν must!

Το στυλ ναυτικό παπουτσάκι είναι το τελευταίο καλοκαιρινό σχέδιο για φέτος. Θα φορεθεί για λίγες ακόμα μέρες με κολάν στο ίδιο μπλε χρώμα και λευκό πουκαμισάκι. Έτσι λοιπόν, το μικρό μου "σκουλαρίκι" αποχαιρετά το καλοκαιράκι, κι ετοιμάζεται για έναν ζεστό χειμώνα με νέα σχέδια. Τι κρίμα που τα παιδιά δε μένουν παιδιά. Κάθε μέρα αυτή η μικρή αλλάζει, μεγαλώνει, μου "φεύγει" από τα χέρια. Άντε στο καλό... Μελαγχόλησα. Πολύ, πολύ καλό σας βράδυ.

Νιάου νιάου βρε γατούλα...

Κορίτσια καλημέρα,

Πραγματικά έχω θυμώσει με τον υπολογιστή μου. Βλέπω τόσο όμορφα πράγματα φτιαγμένα από εσάς και θέλω τόσο πολύ να αφήσω τα σχόλιά μου αλλά δεν με αφήνει ούτε στα σπιτάκια σας να μπω. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα αλλάξω τη σύνδεσή μου και ελπίζω να λυθεί το πρόβλημα.

Σήμερα σας δείχνω ένα στοπ πόρτας που... νιαουρίζει. Από καιρό η πόρτα του υπνοδωματίου μας έκλεινε με τρομερό θόρυβο από το ρεύμα του αέρα. Και καθώς τα παιδάκια μου παίρνανε τρομάρες, βρήκα αυτό το σχέδιο για βελονάκι που το θεωρώ πρωτότυπο και κατά κάποιο τρόπο αναπληρώνει και την ανάγκη μας για ένα κατοικίδιο! Επίσης κάνω και την εκκαθάρισή μου στα νήματα και τις κλωστές μου, που τόσο θέλω να ξεφορτωθώ για να κάνω και λίγο shopping therapy. Έτσι είναι κάποιες τρελλαίνονται για ρούχα και παπούτσια, εγώ πάλι τρελλαίνομαι για κλωστές και κουβαράκια, χάντρες κι εργαλεία! 

Ωραία σχέδια (και πάνω από όλα δωρεάν) για βελονάκι βρίσκω στo www.lionbrand.com. Εκεί θα βρείτε και την ψιψίνα. Το μόνο ίσως μείον είναι οτι οι οδηγίες είναι στα αγγλικά.

Φιλιά πολλά

Πάνω σε μια μελιτζάνα...

Καλησπέρα, καλησπέρα,

Συνεχίζω με τον ημιπολύτιμο λίθο Αβεντουρίνη.

Περισσότερο γνωστός είναι ο πράσινος και ο ροδακινί, αλλά υπάρχουν και μπλέ, μωβ, κόκκινοι Αβεντουρίνες. Πήρε το όνομά του από την ιταλική έκφραση «a ventura», που σημαίνει «κατά λάθος» και πραγματικά ο συνθετικός Αβεντουρίνης ανακαλύφθηκε κατά λάθος, όταν ένα κομμάτι χαλκού έπεσε σ’ ένα δοχείο με λιωμένο γυαλί. Ο φυσικός όμως Αβεντουρίνης παίρνει την σπινθηροβόλα του όψη από τον μαρμαρυγία.Η λέξη μαρμαρυγίας προέρχεται από την αρχαία ελληνική μαρμαίρω, που σημαίνει «λάμπω με τρεμοσβήματα».

Κολιέ με αβεντουρίνη και κρύσταλλα swarovski

Βοηθά να αυξήσουμε την αντίληψή μας, να διεγείρουμε τη δημιουργικότητά μας και να ενισχύσουμε την νοημοσύνη μας. Το πράσινο χρώμα του γαληνεύει το νου μας και καλμάρει τα ταραγμένα μας συναισθήματα. Είναι ιδανικός όταν θέλουμε να ηρεμήσουμε μια ταραγμένη καρδιά και να φέρουμε αίσθηση ισορροπίας στο σώμα μας. Στο φυσικό πεδίο αυξάνει την όραση. Φέρνει τύχη και χρήμα.
Αυτά και για σήμερα κοριτσάκια.
Καλό σας βράδυ...

ημιπολύτιμη μαργαρίτα

Τώρα τελευταία ασχολούμαι και πειραματίζομαι με ημιπολύτιμους λίθους. Μαθαίνω, πως είναι ζωντανοί οργανισμοί και όχι αδρανή σώματα και αν το πολυπιστέψουμε μπορούν να φανούν χρήσιμοι σε μας με θεραπευτικούς τρόπους.

Έφτιαξα λοιπόν ένα δαχτυλίδι με καρνεόλη. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό carne = σάρκα, λόγω του χρώματός του, κίτρινο - πορτοκαλί. Λέγεται ότι βοηθά την αυτοσυγκέντρωση. Επίσης βοηθά τις ρυτίδες και τα δερματικά προβλήματα. Θεραπεύει νεφρά, συκώτι και χολή. Κατάλληλο για αϋπνίες και κατάθλιψη. Θεραπευτικά προστατεύει από τον πυρετό και από προβλήματα του αίματος.

Τι να πω βρε κορίτσια, αν με αυτές τις μικροσκοπικές πετρούλες μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας προς το καλύτερο... Σπεύσατε, μην το καθυστερείτε...

Στο κέντρο έβαλα αβεντουρίνη για την οποία θα σας μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση. Ούτως ή άλλως έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Α! και να μην ξεχάσω, για να μην σας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ένας καλός τρόπος για να καταλάβεις αν είναι πραγματικά ημιπολύτιμο, αρκεί να το ακουμπήσεις στα χείλη, αν είναι παγωμένη η πέτρα τότε αξίζει...

Φιλιά πολλά και καλή σας νύχτα...

Μια φορά κι έναν καιρό...

Κορίτσια καλησπέρα,

Τελειώνοντας το σχολείο πριν χρόνια και πιάνοντας την πρώτη μου δουλειά (λογιστικής φύσης), δεν ήθελα επουδενεί να κάτσω στα αυγά μου και να ασχοληθώ με κάτι που δεν μου άρεσε. Τότε έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό όπου διαφήμιζε μια σχολή βιτρώ. Την επόμενη κιόλας μέρα ήμουν εκεί, δίχως να ξέρω το παραμικρό για το τι εστί βιτρώ. Εκεί λοιπόν που περίμενα να μου δώσουν χρώματα, πινέλα και γυαλάκια για να ζωγραφίσω με κάποιο τρόπο, μου παρουσίασαν οπαλίνες, πένσες, τροχούς, χαλκοταινίες και τόσα άλλα εργαλεία για μια τεχνική άνευ προηγουμένου.  

homemade

Ημουν τυχερή που γνώρισα το δάσκαλο μου Δημήτρη Γούση και τη γυναίκα του Χρύσα τους οποίους θεωρώ πλέον καλούς φίλους και υποστηρικτές. Πραγματικά, σπουδαίοι άνθρωποι. 

Το βιτρώ για μένα είναι ένα hobby που έγινε λατρεία και δεν ξεχνάω πως όλα ξεκίνησαν από εκεί...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Κάποιες φορές, ακόμα κι αν δεν έχουμε γνωρίσει έναν άνθρωπο, δεν έχουμε δει καν το πρόσωπό του με τα λόγια του σε κάνει να νιώθεις ότι τον ξέρεις χρόνια. Αισθάνεσαι μια ζεστασιά που όμοια της δεν έχεις συναντήσει. Κάποιες φορές μπορεί να λες τις σκέψεις σου και άνθρωποι που μπορεί να μην συναντήσεις ποτέ να έχουν την υπομονή και να σε ακούσουν. Κάθε σας σχόλιο μου δίνει κουράγιο, μου θυμίζει πως όλα στον κόσμο δεν είναι μάταια, μου δείχνει έναν δρόμο ανθρωπιάς μέσα στη μαύρη εποχή που ζούμε. Τελικά, η ουσία ενός blog δεν είναι μόνο η παράθεση καλλιτεχνικών ανησυχιών, είναι το να δίνεις και να παίρνεις λίγες κουβέντες ανθρώπινες, ανάσα για την δύσκολη καθημερινότητα. Κορίτσια έτσι αισθάνομαι από τότε που ήρθα στην παρέα σας, λίγο διστακτικά αρχικά... Το σπιτάκι μου είναι ανοικτό με πολλή αγάπη και σας περιμένει. Σας ευχαριστώ πολύ.

Τί έκανες στο Πήλιο μαμά?

Να τολμήσω να πω καλό... χειμώνα? ή θα κοπώ στη λογοκρισία? Πάντως τον περιμένω με μεγάλη λαχτάρα, καθώς είναι η αγαπημένη μου εποχή.

Ελπίζω να περάσατε ένα υπέροχο καλοκαίρι και πολύ δημιουργικό όπως το δικό μου (αναφέρομαι στο δημιουργικό, γιατί κατά τα άλλα βράσε όριζα).

Εγώ, πέρασα σχεδόν δύο μήνες με τα παιδάκια μου στο μαγευτικό Πήλιο.

απογευματάκι στο Πήλιο

Όμως ο 3χρονος γιος μου και η 4μηνη κόρη μου δεν μου άφησαν και πολλά περιθώρια ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς. Ελπίζω του χρόνου να είμαστε καλύτερα και μαζί με τον μπαμπά μας, μιας κι εκείνος εργαζόταν στον πυρετό της κουζίνας. Κι όσο εκείνος ίδρωνε, εμείς ανακαλύψαμε πράγματα πρωτόγνωρα για τα δεδομένα της πόλης...

κάμπια

πεταλούδα

Όσο για δημιουργίες... άλλο τίποτα!

Πάρτε μια μικρή γεύση... τα επόμενα έρχονται!!!

Καλή σας νύχτα.